Na pustej drodze

Po godzinie zatrzymuje się dla nas pan z dorosłym, niepełnosprawnym synem. Jadą na zakupy do Bośni. Bo piwo i tytoń są tam sporo tańsze. Możemy z nimi jechać do miasteczka Ljubinje. Najpierw jedziemy wzdłuż morza podziwiając wysepki i plaże, potem wspinamy się w górę aż do granicy. Granica jest malutka - chorwacki terminal i do tego bośniacki kontener. Dosłownie - pogranicznik wyszedł na drogę z kontenera. No i jesteśmy w Bośni. Nasz kierowca zaprasza nas na piwo. Siedzimy przy stolikach przed lokalnym sklepem w małej miejscowości. Pan kupuje dla nas też przepyszne lokalne jabłka. A potem przez góry dojeżdżamy do Ljubinje. Jest zimno. Od razu zakładamy wszystkie kurtki. Wieje zimny wiatr. Stajemy przy drodze i zaczynamy łapać stopa. Ruch jest głównie miejscowy. Idziemy dalej na koniec wioski i prawdopodobnie to jest błąd, bo na końcu wioski jest bardzo kiepskie miejsce do łapania. Łapiemy tam z godzinkę. Jako, że robi się szaro to ruszamy dalej piechotą szukając miejsca pod namiot. Wokół jest bardzo kamieniście, ale udaje nam się znaleźć miejsce. Rozbijamy namiocik i jemy kolację. Udaje nam się też znaleźć drugą dziurę w materacu (bo po zaklejeniu pierwszej powietrze dalej schodziło). Ale druga też nie jest ostatnią. Powietrze dalej schodzi tylko wolniej. Będziemy więc szukać dalej.

3 luty
Nad ranem jest -3 stopnie. Wstajemy, pakujemy się i wracamy na drogę. Ruch jest bardzo mały. Do miasteczka Stolac jest 15km i po drodze nie ma wiosek. Po 3km jest przydrożna knajpka z dużym poboczem - świetnie miejsce na stopa. Stajemy więc i łapiemy. Po jakichś 20 minutach zatrzymuje się dla nas tir. Kierowca, Serb z Banja Luki zaprasza nas do środka. Wraca do Banja Luki, więc jedziemy z nim do Mostaru. Po drodze mamy piękne widoki, jedziemy przez różne góry. Kierowca częstuje nas ciasteczkami, a na koniec zaprasza nas na jedzenie w przydrożnym barze.

Zdjęcia (12)

Komentarze (0)