Nocleg w parku

Ruszamy kawałeczek pieszo aby rozprostować nogi. A za chwilę siedzimy już w kolejnym stopie. Zabiera nas dwóch mężczyzn - syn i ojciec. Jadą do miasteczka Manglisi. Rozmawiamy częściowo po angielsku, częściowo po rosyjsku. Mówią, że są z pochodzenia z Armenii, ale ich przodkowie przed laty przenieśli się do Gruzji. Spróbujcie Kinkali w Gruzji i szaszłyki w Armenii - polecają nam. W Manglisi zawożą nas pod wielki park, który mówią, że będzie fajny na namiot. Rzeczywiście, jest bardzo sympatycznie, są wiatki, plac zabaw i dużo zieleni. Rozbijamy namiocik, jemy kolacyjkę i idziemy spać. Wokół nas kręci się kilka psów. Ale jak to gruzińskie psy - są łagodne i spokojne.

14.10
Paweł obchodzi dziś urodzinki :) Budzimy się w parku i powoli się zbieramy. Jest piękny, chłodny sobotni poranek i 4 stopnie. Wychodzimy z parku i idziemy na wylotówkę. Szybko zatrzymuje się dla nas busik w którym jedzie rodzinka. Tata, mama z małym dzieckiem na reku i dwie starsze dziewczynki. Po drodze podwożą na stopa dwóch gruzińskich chłopaków. Z drogi do Tbilisi pięknie widać Kaukaz. Dojeżdżamy do Tbilisi i kierowca nam mówi, że to marszrutka i że mamy zapłacić i rzuca nam cenę, ktora wiemy że jest wyższa niż cena marszrutki na tej trasie. No nie - po pierwsze bus jest typowo rodzinny i nie ma z marszrutką nic wspólnego, po drugie ewidentnie było widać, że łapiemy stopa. Zgadzamy się zapłacić, ale robimy to w taki sposób, nazywając rzeczy po imieniu, że gość w końcu oddaje nam pieniądze. I nie chodzi tu zupełnie o te parę groszy, ale o traktowanie turystów z zagranicy jak "chodzacy pieniadz" i o nieuczciwe traktowanie. A ja jestem na to dość cięta.

Zdjęcia (4)

Komentarze (1)