Piękna stalaktytowa jaskinia i wąwóz jak Słowacki Raj

10.09
Wstajemy rano i wracamy do centrum Trigradu. Pijemy kawę i gorącą czekoladę z automatu (w Bułgarii wszedzie są automaty z kawą po 1,5-2zł). Patrzymy jak lokalsi schodzą się do stolików pod sklepem. Gdzieś zza rogu słychać jak ktoś śpiewa i gra na gitarze. Kupujemy jeszcze jakieś drobiazgi na drogę i ruszamy dalej. Zaczynamy od stromego wyjścia ponad wioskę. Po dojściu do płaskiego miejsca robimy postój i spotykamy tam mega sympatyczną parę z Izraela. Mówią nam, że nocowali w Trigradzie i że wszyscy gospodarze mają tam zmowę i cena za nocleg u każdego jest około 70zł. Nasi rozmówcy mówią, że to bardzo drogo, bo nawet w mega turystycznym Bańsku pod Pirynem płacili połowę tej ceny. Mamy zaproszenie do nich do Jerozolimy, gdybyśmy tam zawędrowali. Wymieniamy się kontaktami i ruszamy dalej. Oni wracają do Trigradu, a my dalej przez góry idziemy do wioski Jagodina. Wioska leży w dolinie miedzy górami. W centrum jest meczet i sklep. Połowa domów to pokoje i kwatery. Lokalsi oferują wycieczki jeepami na pobliski punkt widokowy Orle Oko. Pijemy przy sklepie piwko i radlerka wsłuchując się w spokojnie płynące życie w wiosce. A potem ruszamy przez górkę do Jaskini Jagodzińskiej. To najwieksza atrakcja w okolicy. Wstęp 10lew (23zł). I jest to zdecydowanie warte tej ceny. Zostawiamy plecaki na balkoniku nad kasą. O pełnej godzinie przychodzi przewodnik i zaczyna coś opowiadać po bułgarsku. My mamy znowu folderek po angielsku i sobie czytamy skrótowe informacje. Wchodzimy do jaskini. Trasa ma ponad kilometr i wiedzie przez przepiekne komnaty pełne stalaktytów, stalagmitów i stalagnatów. W tle słychać spokojną muzykę. Podoba nam się bardzo ta jaskinia. Co trochę musimy czekać, bo przewodnik zatrzymuje się i opowiada coś po bułgarsku. Całe zwiedzanie trwa 45minut. W jaskini jest 6 stopni, na szczęście wzięłam kurtkę :) Po wyjściu z jaskini odbieramy plecaki i ruszamy dalej. Po kilometrze znajdujemy wiatkę i jemy kanapki. A potem dalej ruszamy na północ. Po 2km odbija w lewo bardzo głęboki i wąski wąwóz, a tuż przy nim ścieżka, zwana Diabelską Ekościeżką. Zaczynamy od stromej drabinki i ruszamy. Trasa jest hardcorowa, szczególnie z dużymi, ciężkimi plecakami. Natomiast to co ogladamy jest na skalę najlepszych dolin w Słowackim Raju. Skały, wodospady, kotły, skalne mosty i drabinki. Właśnie...drabinki...nieremontowane od lat, drewniane, podpróchniałe dostarczają dodatkowej porcji adrenaliny. Zwłaszcza gdy pod taką drabiną jest 50 metrów przepaści. Czuje nam się, że za rok lub dwa bedzie to zamkniete, przejdzie kapitalny remont i będzie wstep po 20 lew. Ale póki co jest to otwarte i zaniedbane. Natomiast jest przepiękne. Jest koło 17tej w słoneczną niedzielę i spotykamy pojedynczych ludzi. Chyba 3 razy spotykamy ludzi przez całe 3km kanionu. Wychodzimy na polanę powyżej kanionu. Jest pieknie, słonecznie, wieczornie i nad rzeką. I pusto. Zostajemy tu. Póki jest słoneczko idziemy do rzeki się umyć. A potem gotujemy obiadek. I rozbijamy namiocik. Pawełek szyje mi klapę od plecaka, która się od boków rozpruwa i myślałam, że jest nie do zaszycia. A w ogóle śpimy pod niezwykłym drzewem. To bardzo stara wierzba. Jest obok niej napisane, że to drzewo szczęścia, bo w latach 50tych lokalny człowiek znalazł tu 157 tureckich złotych monet.

Zdjęcia (49)

Komentarze (1)