Namiot w środku miasta

Stajemy na wylocie stacji, w padającym deszczu i łapiemy stopa. Po chwili zatrzymuje się pan 25letnim mercedesem okularnikiem. Jedzie 160km do Erewania - czyli dokładnie tam gdzie chcemy. Jedziemy długo, bo droga wiedzie przez góry. Po drodze pan zaprasza nas na kawę z automatu. Pokazuje nam po drodze różne rzeczy i opowiada. Droga najpierw wiedzie przez ośnieżone góry, a potem przez stepowe tereny - po prawej mijamy górę Aragats, która ma ponad 4tys metrów, ale dziś jej nie widać bo jest cała w chmurach. Jedziemy przez wioski i wioseczki. Ludzie przy drodze sprzedają ziemniaki i kapustę. Przy domach są ogromne ilości kostek siana na zimę dla krów. Paliwo na stacjach po około 5,3zł za diesla i 1,6zł za gaz. Ceny w sklepach podobne jak u nas. Widoczki po drodze cudne - trasa cały czas wiedzie przez góry. Zwłaszcza w okolicach przełęczy było pięknie. Wyższe góry (od około 2500m) już w śniegu. Dojeżdżamy do Erewania o zmroku. Szukamy miejsca pod namiot (ostatnio wyznajemy zasadę - w mieście też da się spać w namiocie). Znajdujemy duży, dziki park na górce i rozbijamy namiocik.

20.10
Moje urodzinki. Pawełek budzi mnie życzeniami. Otwieram oczy i bez wychodzenia z namiotu widzę Ararat w porannym słoneczku. Nasza miejscówka w mieście jest cudowna - nikt nas tu nie widzi. Jemy śniadanko i ruszamy w drogę.

Zdjęcia (23)

Komentarze (1)